Autor: Totylkoja

Zdarza mi się rozmawiać o wydarzeniach na świecie. Nie tak dawno wymieniłem poglądy na temat zajść na Ukrainie. Z oceny sytuacji, wygłoszonej przez mojego rozmówcę, jasno wynikało to, że jego opinie są kształtowane przez naszych kłamkarzy. Mój rozmówca ma sporadyczny kontakt z Internetem, a i to nie wiadomo, czego w nim szuka. Są przecież tacy, którzy mają podobny dostęp do sieci, jak ja, a też mają odmienne od moich poglądy. 

Poglądy mojego rozmówcy, są dla mnie nieakceptowalne. Dlatego, że jest on zwolennikiem militarnego udziału NATO w ukraińskim konflikcie. A to jest droga do rozpętania kolejnej wojny światowej. Ponieważ tak uważam i wiem o filmikach na You Tube, które ukazują okropności wojny, pokazałem mu kilka takich filmików. Jego zdaniem, pokazywanie takich filmików powinno być zakazane. W tym miejscu przypomnę, że również jego zdaniem, NATO powinno brać udział zbrojny w tym konflikcie.

Moim zdaniem, nikt nie powinien podsycać sporu pomiędzy zwaśnionymi stronami. Ani w tej, ani w żadnej innej wojnie domowej. Jednak moje wątpliwości budzi  pozwolenie na pokazywanie poszarpanych przez wybuchy ciał. Nie potrafię się zdecydować, czy powinny być pokazywane takie widoki, czy nie. Jak mogą one wpływać na oglądających. Czy źle, czy dobrze? Trzeba mieć świadomość, że są tacy, którzy z tego żyją; produkując broń, handlując nią i wywołując wojny na świecie, aby mieć zbyt na swoje wyroby.

Trzeba mieć świadomość, że są tacy, którzy sięgną po tą broń, aby posiąść coś, co do nich nie należy. I poślą na śmierć, niosących śmierć ludzi, którzy tracą dla cudzych interesów swoje zdrowie i nierzadko życie. Producenci uzbrojenia, kupujący je i posyłający zabijać (ci główni), na ogół siedzą sobie w bezpiecznych dla nich miejscach, a i tak dysponujący ochroną. Co dla nich znaczą takie filmiki? Co tam cudze kalectwo? Co tam czyjaś śmierć w mękach?     

Diler też miewa sny. Jak wielu ludzi, jego sny nawiązują do wykonywanych przez niego zajęć. Diler sprzedaje narkotyki. Kiedyś jednemu z nich przyśniło się, że sprzedał młodemu człowiekowi narkotyki i szwendał się w poszukiwaniu klientów. Nagle poczuł ostry ból i stracił przytomność. Kiedy odzyskał przytomność, nad nim stali policjanci ze znalezionymi przy nim narkotykami. Obok policjantów, stał jego klient, który go potrącił prowadząc auto po zaaplikowaniu sobie działeczki kupionej u potrąconego dilera. Z koszmarnego snu, obudziło dilera go głośne pukanie do drzwi. A pod drzwiami stał policjant, od którego się dowiedział, że jego syn spowodował wypadek drogowy, prowadząc auto, będąc pod wpływem narkotyków. Policjant miał przy sobie nakaz przeszukania domu.  

Człowiek w życiu może się bać rożnych rzeczy. Chorób, awantur, utraty pracy, wojny, utraty kogoś bliskiego, czegoś wartościowego. Podzieliłem strachy na dwie główne grupy. Są to strachy zrozumiałe i niezrozumiałe. Mnie interesuje jeden ze strachów niezrozumiałych. Jest to wpojony strach przed myśleniem. Ten rodzaj strachu zaobserwowałem u niektórych ludzi starszych. Strach przed myśleniem jest ukierunkowany na religię i politykę. Jest to równocześnie strach przed poznaniem prawdy, która mogłaby się okazać daleko inna od tego, co jest nam mówione. Sama myśl, że prawda mogłaby się okazać inna, wywołuje strach przed argumentami innych osób tak wielki, że dyskusja staje się niemożliwa. 

Pewnie już samo myślenie, że Boga nie ma, albo jest inny od przedstawianego nam na lekcjach religii jest grzechem śmiertelnym. I za sam fakt myślenia, że coś jest inaczej, niż nam mówią, grozi tym, że Nieskończenie Miłosierny, skaże nas na wieczne męki w ogniu piekielnym. Podobnie skutkować może słuchanie tego, co mają do powiedzenia Świadkowie Jehowy. Na szczęście dla religijnie strachliwych, oprócz nich, może już tylko ksiądz przyjść po odbiór problemów włożonych do koperty. I szkoda, że tylko raz na rok.

Polityczne strachy przed samodzielnym myśleniem, nieco się różnią od strachów religijnych. W odróżnieniu od Boga, polityków widać i słychać. Są to realne byty i wystarczy uważnie słuchać tego, co kłamkarze wciskają nam w uszy. Ot, choćby relacje z przebiegu ukraińskiego konfliktu. Nawet telewizyjni kłamkarze także mówili o podpisanym w Genewie porozumieniu, mającym doprowadzić do pokojowego zakończenie konfliktu. I natychmiast po podpisaniu porozumienia, armia ukraińska otrzymała polecenie nasilenia ataków na prorosyjskich bojowników! A skutkiem tego, że ukraiński rząd nie zastosował się do podpisanych porozumień, stało się nałożenie kolejnych sankcji na Rosję. Przecież widać jak na dłoni, że coś jest nie tak. Jak wielki musi być strach, żeby nie zareagować na to?

To może jest to strach przed mówieniem prawdy? Żeby czasem nie zagłuszyła chóru kłamców i nie zaowocowało realnym ziemskim piekłem, lepiej zgadzać się z każdym najbardziej ohydnym i głupim kłamstwem? Może tak niektórzy sądzą i postępują. Tylko jak się z tym czują? Tego nie wiem. Może ze strachu. tego też nie powiedzą? Ja też się boję. Boję się, że powiem komuś kilka przykrych słów.