Przed wyborami można, a może nawet należy sprawdzić, czy jest się na liście wyborców, czy się nie jest. Podobno wobec demokracji wszyscy są równi, ale to kupa prawda. W tym wpisie zechcę to wykazać. Otóż za wrednej komuny, wszyscy musieli mieszkać i mieć stałe zameldowanie. Jednym z uroków demokracji jest to, że nie musimy mieszkać i dlatego nie musimy mieć stałego zameldowania. Możemy sobie przebywać.
Tak, jak przebywają bezdomni. Bycie bezdomnym ma swoje zalety. Świadek Jehowy nie odwiedzi, aby obwieścić Dobrą Nowinę. Nie zapuka do drzwi bezdomnego policjant, komornik, ani ksiądz po kolędzie. Taki bezdomny, może na przykład zjeść w promocji, na miejscu rogalika w sklepie. I nie zapłacić – niech go sobie spiszą. Jak zapiszą adres? Przebywa? Taaak? A gdzie?
Robi się zabawnie. Zamknąć go? Toż to dodatek do promocji, którą sam sobie bezdomny przydzielił. Zamknąć? Trzeba mu dać jeść, położyć go spać, a może jeszcze trzeba będzie udzielić pomocy medycznej? A to już koszt, który znacznie przekracza cenę promocji udzielonej samemu sobie przez bezdomnego, a dodatku, jeszcze kto inny musiałby ponieść koszt dodatków do promocji.
Bezdomny nie ma adresu, ale nie ma też głosu. Czy ktoś z Was widział w naszym pięknym kraju lokal wyborczy dla bezdomnych? Jak piekło długie, szerokie i pełne potępionych dusz, żaden bies, żadna dusza nic o tym nie wie. Nikt nie słyszał o czymś takim. Nikt nie słyszał, ale to nie znaczy, że nikt o nich nie pomyślał. Czy głosząc kazanie, choć jeden kapłan upomniał się o wyborcze prawa bezdomnych?
Kiedy przyszło mi na myśl, że ci ludzie nie tylko stracili wszystko co mieli, to jeszcze zostali pozbawieni głosu, zadałem sobie pytanie ilu ich w kraju jest? Wikipedia podaje szacunkową liczbę bezdomnych z małą dokładnością, od trzydziestu, do trzystu tysięcy osób! Gierkowi zarzucano propagandę sukcesu. A to, prawdziwy, niepropagowany sukces przemian ustrojowych dokonanych w Polsce, po 1989 roku. Oni nie mieli pieniędzy, aby wyjechać za lepszym życiem i nie mają prawa głosu.
